M

De andere kant van inspiratie en creativiteit, is die van de vertwijfeling. Ingegeven door de gedachte dat het op een bepaalde manier mooi en perfect zou moeten zijn. Dat kan belemmerend werken.

Na de 'verfmeditatie' begint het proces van kijken, beschouwen, lijnen uitwerken, kleuren versterken of verzachten. Liefst met wat harde muziek erbij zit ik dan in een prima flow!

De gekozen techniek bepaalt de mogelijkheden en effecten die je met de verf kunt bereiken. In de eerste tien minuten ben ik nog bewust aan het kijken en manipuleren, maar al snel neemt de intuïtie het over. 

Soms heb ik tijd nodig om te kijken hoe het eruit ziet, wat ik verder nog zou willen. Het kan een dag duren maar ook een week of zelfs een maand voordat ik het doek weer oppak en verderga.

Iets wat in aanvang 'teder en zacht' zou moeten worden kan zich zomaar uitvergroten tot een angstaanjagend mythisch figuur. Ik vind dit het mooiste onderdeel van het proces. Het voelt als meditatie, iets wat zich in en met mezelf voltrekt.

En dan begint het volgende 'creatieproces' gewoon opnieuw. Het blijft fascinerend hoe intuïtie en sensitiviteit doorslaggevend zijn voor de balans in mijn abstracte werk.

Ik krijg vaak vragen over hoe ik schilder, wat voor technieken ik gebruik, of wanneer een schilderij af is. Het is een proces dat zich enigszins autonoom voltrekt. Ik zie kleuren en vormen die erom vragen op het doek gezet te worden. Soms geïnspireerd door een filmpje of een afbeelding, maar ik word er ook wel eens gewoon mee wakker.

Ik gebruik het liefst verschillende stijlen door elkaar. Ik switch dwars door allerlei kleurenpaletten en zoek naar nieuwe combinaties. Ik kan niet anders dan in het moment kiezen voor het juiste instrument, techniek, kleur en het passend perspectief.

Maar dan kom ik weer terug op aarde, op ons plekkie in Spanbroek. Vroeg in de morgen de ochtendzon, dauw op het land, nog lekker koel. Het is goed om te weten wat je kan blokkeren, het is nog beter om daar gewoon doorheen te schilderen.